ฤดูฝนฤดูนํ้าหลากหรือฤดูผู้ประสพภัยธรรมชาติ

ฤดูฝนไม่ว่าในอดีตหรือจะอีกนานเท่าใดเป็นสิ่งที่แน่นอนที่สุดว่าขาดไม่ได้และต้องมีไม่อย่างนั้นการดำรงชีวิตของสิ่งมีชีวิตก็จะไม่มีมีในโลกใบนี้ เมื่อย่างเข้าเดือนพฤษาคมหรือเดือนหกของชาวไทยตามอคติก็จะเป็ยช่วงของการเพาะปลูกเพื่อใช่ในการดำรงชีพและจำหน่าย แต่ในช่วงปัจจุบันได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วโดยไม่คำนึงถึงภูมิประเทศของประเทศเราสร้างสิ่งก่อสร้างทำลายภูมิประเทศทำให้สภาพดินฟ้าอากาศเปลี่ยนแปลงห้วยหนองคลองบึงแม่นํ้าลำคลองตืนเขินตัดขาดกรีดขวางทางนํ้าเมื่อถึงฤดูนํ้าหลากหรือฤดูฝนก็จะประสพปัญหากับภัยธรรมชาติอย่างรุ่นแรง... แต่ก็คงได้แต่หวังและ(ให้กำลังใจผู้ที่ทำงานอย่างเต็มที่)ระบบหน่วยงานของทางราชการไทยที่เกี่ยวข้องตั้งแต่ระบบเทคโนโลยีการประเมินผลล่วงหน้าและงานที่เกี่ยวข้องและในส่วนของแต่ละจังหวัดที่ทำงานสอดคล้องกันตั้งแต่ต้นฤดูจนถึงหมดฤดูเพราะฤดูฝนเป็นฤดูที่สำคัญที่สุดเพราะเกี่ยวเนื่องกับมนุษย์เราโดยตรงทั้งทางตรงและทางอ้อมตั้งแต่ระบบนิเวนทางธรรมชาติระบบห่วงโซ่อาหารที่อยู่อาศัยการจัดการอย่างต่อเนื่องเพื่อบรรเทาและเพิ่มประโยชน์ให้ได้มากที่สุดโดยอาศัยหลักการอยู่รวมกับธรรมชาติโดยใช้ธรรมชาติให้เกิดประโยชน์สูงสุดและเป็นอันตรายกับมนุษย์น้อยที่สุด